V-Pielgrzymka Rodzinno-Przyjacielska
pod hasłem „MIŁOSIERDZIE – JEZU UFAM TOBIE”
Dobre Miasto – Smolany – Wilno -Troki 17-19.IV.2009r
To nasza piąta pielgrzymka, czyli obchodzimy mały jubileusz. Jest w nas radość, że możemy wspólnie pielgrzymować.Tym razem wybieramy się na Litwę.
Z Dobrego Miasta wyruszamy punktualnie o godzinie 16.00 autokarem firmy Inter- Trans, pozostałych pielgrzymów zabieramy z Olsztyna. Pielgrzymowanie rozpoczynamy wspólną modlitwą do Miłosierdzia, czyli Koronką. Następnie Andrzej z Jankiem witają pielgrzymów, a w szczególności kapłanów – proboszcza Stanisława Zinkiewicza i księdza Andrzeja Migrałę. W pielgrzymce uczestniczy 58 osób, którym rozdajemy przewodniki i śpiewniki. Korzystamy z nich w czasie całej podróży. Czas upływa w dobrej atmosferze z modlitwą i śpiewem. Różaniec rozpoczął ks. Proboszcz, a następne tajemnice wraz z intencjami rozważają pielgrzymi. Nim się zorientowaliśmy byliśmy już w Suwałkach a z nich kierujemy się do Smolan, gdzie będziemy nocować. W sanktuarium czeka na nas ksiądz proboszcz-kustosz domu rekolekcyjnego Wojciech Stokłosa i siostra Maria. Następuje miłe i serdeczne powitanie. Po krótkim odpoczynku idziemy wszyscy do kościoła p.w. św. Izydora Oracza. Po krótkiej modlitwie siostra opowiada nam o dziejach i historii tego miejsca, o cudach i łaskach o założonych kołach różańcowych, mówi o wartości modlitwy na różańcu i zachęca do jej odmawiania. Każdy z nas może wziąć ze sobą różaniec wykonany z butelek plastykowych. Ksiądz opowiedział o swej pracy duszpasterskiej w parafii polsko-litewskiej, o rekolekcjach dla narzeczonych, nowożeńców. Po błogosławieństwie udzielonym przez siostrę Marię udajemy się na nocleg..
Drugi dzień 18.IV.2009 r
Wspólne śniadanie w stołówce domu rekolekcyjnego bardzo nam smakowało, jednak czas się żegnać, jeszcze tylko wspólne zdjęcia na pamiątkę i w drogę. Smolany już za nami , ale musimy pamiętać, że jest to parafia , licząca ok 650 mieszkańców. Kościół zbudowany został z kamienia na planie prostokąta. W prezbiterium w ołtarzu głównym znajduje się figura Chrystusa Ukrzyżowanego i Figura Matki Boskiej Medjugorskiej.
Przekraczamy granicę i jedziemy do Wilna. Tam czeka na nas pani przewodnik Julia Lewandowska. Nasze pielgrzymowanie po ziemi litewskiej rozpoczynamy Mszę Świętą koncelebrowaną przez naszych duszpasterzy w kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej. Ostra Brama-miejsce odwiecznych pielgrzymek. „Matko Miłosierdzia-pod Twoją obronę uciekamy się” -wita wszystkich wiernych napis umieszczony na fasadzie kaplicy. Było to wielkie przeżycie, wzruszenie i wielki dar Boga, że my Pielgrzymi z D>M możemy być tak blisko „Tej co w Ostrej świeci Bramie” Tutaj wypowiadamy swoje intencje, pragnienia, z tym z czym przyjechaliśmy.
Po mszy pani przewodnik zaprasza na spacer po Starówce Wileńskiej wybraliśmy miejsca według nas najbardziej znaczące, znane, drogie i bliskie sercu każdego Polaka. Idziemy ulicą Ostrobramską od kościoła św. Teresy w dół, podziwiamy Bramę Bazyliańską-diament architektury barokowej. Brama prowadzi na dziedziniec, gdzie znajduje się Cela Konrada w której więziony był Adam Mickiewicz. Zaułek Bernardyński to wąskie i kręte średniowieczne uliczki, to one stanowią duszę Starego Wilna. Należą do najstarszych i najpiękniejszych. Robimy zdjęcia przy pomniku Adama Mickiewicza, który przedstawia poetę jako pielgrzyma wracającego po latach do kraju swej młodości i z utęsknieniem patrzącego w kierunku zaułka Bernardyńskiego, a obok umieszczone są płyty ze scenami mickiewiczowskich „Dziadów”. Mijamy kościół św. Kazimierza, zbudowany na planie krzyża łacińskiego z ogromną kopułą w kształcie mitry. Wydarzenia historyczne nie oszczędziły tego kościoła, dopiero po odzyskaniu niepodległości przez Litwę został oddany prawowitym właścicielom, a tak służył jako skład zboża, muzeum ateizmu itp. Właśnie dzieje kościoła na Litwie jak żadne inne zabytki są odbiciem dziejów narodu. Odwiedzamy kościół św. Anny-perła gotycka o strzelistych łukach ażurowych wież, wybudowana z cegieł 33 różnych form. Stanowi oryginalność, a wręcz geniusz, polegający na sposobie związania całości powtarzającej się po wielokroć motywem łuku w formie „oślego grzbietu” .Obok znajduje się kościół bernardyński, który wykazywał cechy obronne w postaci strzelnic na poddaszu. Obecnie po zniszczeniach w czasach sowieckich w kościele są prowadzone prace restauratorskie. Kierujemy się w stronę Placu Ratuszowego, od którego rozchodzą się urocze wąskie i kręte uliczki, a szczególnego wdzięku tym uliczkom nadają nieliczne już arkady. Ulica Szklana przypomina nam o byłej dzielnicy żydowskiej.
Przechodzimy obok Uniwersytetu Wileńskiego, gdzie studiowali m.in. J. Lelewel A.Mickiewicz, J.Słowacki, I.Kraszewski, Cz.Miłosz. Fundatorem był król Stefan Batory. Dotarliśmy także na Plac Prezydencki, obecnie Pałac jest siedzibą prezydenta.
Na naszej drodze jest też przepiękna cerkiew św. Ducha . Byliśmy świadkami poświęcenia koszyków wielkanocnych z pokarmami-gdyż w tym czasie kościół prawosławny i greko-katolicki obchodził Wielką Sobotę.
Mamy godzinną przerwę do własnej dyspozycji, więc idziemy delektować się kuchnią litewską, jemy potrawy regionalne: cepeliny, kołduny, bliny wszystko bardzo smaczne.
Na dalsze zwiedzanie wybieramy się autokarem i jedziemy na Górę Krzyży. Nad miastem, na najwyższej górze lśnią trzy śnieżnobiałe krzyże, jakby stały na straży wiary i pamięci. Krzyże górują ponad miastem jako odwieczny symbol wiary chrześcijańskiej. Mimo różnych prób pozbycia się krzyży, mimo wysadzenia w powietrze a potem zakopania ich na rozkaz władz sowieckich, Wilnianie przez wszystkie lata sowieckiej władzy upamiętniali to miejsce, wykładając kwiatami kształt krzyża W roku 1989 zostały one odbudowane i są nieodzownym elementem krajobrazu. Stąd widoczna jest wspaniała panorama miasta, lesiste wzgórza i pagórki, strzeliste wieże i majestatyczne kopuły kościołów, zaułki ulic, niebieska wstęga rzeki to wszystko tworzy niepowtarzalny urok.
Następnie udaliśmy się do katedry, która kryje historię wielu epok. Górę frontonu świątyni zdobią 3 figury: od lewej św. Stanisław, św. Helena z krzyżem oraz św. Kazimierz .W katedrze znajduje się kaplica św. Kazimierza, ze srebrną trumną zawierającą relikwie patrona i słynnym obrazem tzw. Trójrękim. A na koniec dnia postanowiliśmy udać się na cmentarz na Rossie, aby oddać hołd poległym Polakom. Cmentarz zajmuje dziś powierzchnię ok.11 ha, od 1965 r. jest zamknięty, a od 1968 uznany za zabytek architektoniczny. Spoczywa tu wiele znanych i zasłużonych osób z świata kultury, nauki, sztuki – profesorowie uniwersytetu, uczestnicy powstań narodowych 1831 i 1863 r artyści, pisarze, działacze społeczni i polityczni, lekarze, adwokaci, ziemianie i mieszczanie.
Matka i serce syna-ten napis, który przyciąga każdego Polaka. Tu bowiem w 1936 r spoczęło serce Marszałka Józefa Piłsudskiego przy matce Marii Piłsudskiej z Billewiczów.
Obok w kwaterze spoczywają żołnierze polegli w latach 1919-1920, żołnierze AK i trzej wartownicy, rozstrzelani przez sowietów przypominają potomnym, że „z tej warty można zejść tylko po śmierci”…Cześć ich pamięci!
Cmentarz wraz z architekturą kaplic, kolumbariów i bram są wspomnieniem godnym kolebki polskiej poezji romantycznej, jaką było to miasto. Każdy z nas kupił symboliczną cegiełkę na renowację Rossy, akcja odbywa się pod patronatem
Społecznego Komitetu Opieki nad Starą Rossą we współpracy ze ZHP na Litwie i Klubem Przewodników Wileńskich
Jest już późno, około godziny 21.00 jadąc do Białej Waki na nocleg odmawiamy Apel Jasnogórski.
Trzeci dzień 19.04.2009 r /niedziela/
Dziś niedziela – święto Bożego Miłosierdzia, a hasłem tegorocznej jubileuszowej pielgrzymki-jest Miłosierdzie „Jezu Ufam Tobie”. Jesteśmy szczęśliwi, bo możemy uczestniczyć we mszy świętej w kościele pod wezwaniem Świętego Ducha. Pamiętamy, że tu właśnie znajdował się obraz namalowany według wizji siostry Faustyny Kowalskiej.
Nasza pielgrzymująca rodzina dostąpiła Łaski Bożej, by uczestniczyć we Mszy Św. koncelebrowanej przez naszych księży, Stanisława i Andrzeja, księdza z Warszawy oraz księdza proboszcza. Nasza radość jest tym większa, że właśnie w tej świątyni, msze sprawowane są wyłącznie w języku polskim. Tu w 1993 r modlił się nasz rodak Papież Jan Paweł II przed obrazem Jezusa Miłosiernego. Dzisiaj bardziej do nas docierają pamiętne słowa wypowiedziane przez Papieża „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” .Mogliśmy doświadczyć, dostąpić i odczytać do czego Duch Święty tu i teraz nas zaprasza, do czego wzywa mnie i moją rodzinę.
Kościół Św. Ducha jest jednym z najpiękniejszych zabytków Wilna, a dzieje jego sięgają prawdopodobnie początków chrześcijaństwa na Litwie. Także od wielu lat jest ostoją polskości.
Następnie pani przewodnik dokładnie nas zapoznała z dziejami, historią kościoła p.w. św. Piotra i Pawła znajduje się na słynnej dzielnicy Antykolu ,kościół zbudowany na wzór bazyliki watykańskiej. Prace wewnątrz powierzono włoskim artystom, którzy stworzyli niepowtarzalne „białe theatrum” ,oszałamiające zarówno liczbą rzeźb(ponad 2 tys.),jak i ich rozległą tematyką-motywy biblijne, historia, sceny z życia, mity greckie, czasy pogańskie. Wszystko co tu jest, ma swoje miejsce, sens i jest jedyne w swoim rodzaju. Każda postać lub scena niesie jakieś przesłanie, ukryte lub wypowiedziane wprost, w postaci cytatów z Ewangelii.
Mieliśmy okazję odwiedzić domek św. Faustyny Kowalskiej, gdzie dochodziło do objawień. Na podstawie tych objawień, a także duchowego spowiednika siostry księdza Michała Sopocko został namalowany obraz Jezusa Miłosiernego.
Tradycyjnie jak to bywa na naszych pielgrzymkach, prowadzimy przygotowane przez nas rozważania Drogi Krzyżowej tym razem możemy to uczynić na Kalwarii Wileńskiej. Tematem rozważań męki Pana Jezusa jest „Zastanów się, o człowiecze….”
W 1983 roku dokonano tutaj na Kalwarii wielkiego przestępstwa wobec Boga i ludzi przez władze radzieckie, wysadzono w powietrze wszystkie kaplice Drogi Krzyżowej, pozostały tylko 4 przy kościele i od jednej z nich rozpoczęliśmy naszą Drogę, jako symbol, ale także i treść rozważań.
Na wzgórzu znajduje się przepiękny kościół pw. „Znalezienia Krzyża Świętego” mogliśmy tam na chwilę wstąpić.
Czas ucieka bardzo szybko a chcemy jeszcze zobaczyć Troki. Mieszkają tam wielonarodowościowe społeczności np. Karaimi. Ich skromne, drewniane domki mają trzy okna od ulicy: jedno dla Boga, drugie dla Witolda, trzecie dla domowników. Zachowali oni swoją wiarę, tradycję i język. Świątynię karaibską jest Kinesa niestety nie udało nam się zwiedzić. Za to spróbowaliśmy tradycyjnych karaibskich potraw, a do gustu przypadły smakowite kibiny. Poruszamy się uroczymi, wąskimi, krętymi uliczkami w kierunku zamku. Troki to kraina jezior, jest ich 32 a największym jest jezioro Galve z 20 wyspami, wysepkami, a na jednej z nich położony jest potężny, murowany gotycki zamek wzniesiony przez księcia Witolda, zbudowany z kamieni polnych i cegły, połączony długim drewnianym mostem.
Czas wracać do domu, żegnamy się z panią Julią naszą przewodnik, dzięki której poznaliśmy i przypomnieliśmy losy, historię miasta Wilna. Wybraliśmy naszym zdaniem, te najbardziej znaczące. Znane, drogie i bliskie sercu każdego Polaka. Dziękujemy naszej rodaczce za wspólne przeżycie dwóch dni pielgrzymkowych. Mogliśmy doświadczyć wielkiej Łaski Jezusa Miłosiernego jakiej dostąpiliśmy podczas V Pielgrzymki i odczytać do czego Duch Święty nas zaprasza, do czego wzywa mnie i moją Rodzinę. Ruszamy w drogę, podczas jazdy odmawiamy Koronkę do Jezusa Miłosiernego, Różaniec oraz śpiewem chwalimy Boga i Maryję Matkę Jego przy akompaniamencie gitary Michaliny i ks. Andrzeja. Droga powrotna mija szybko i już jesteśmy w Dobrym Mieście, nie żegnamy się lecz mówimy do zobaczenia za rok.
